बहरे मुतकारिब
तिमी छ्यौ समीपै र पो जिन्दगानी
रसाएर आए भुलेको जवानी
हराए चटक्कै सबै पीर-बेथा
बनाएर त्यो केशराशी सिरानी
छकाएर आँखा जसै दूर भाग्यौ
भिजे यी परेली नजानी नजानी
बिना त्यो भरोसा म बाँचू कसोरी ?
म प्यासी निराशी तिमी पो त पानी
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
गजल तिम्रो साह्रै राम्रो लाग्यो मलाई त।
ReplyDeleteramro cha estai gari agi badnu...budeskaal samma pugda dherai garnu cha timile
ReplyDelete